defter

anandan doğduğun gün

veriyorlar eline kara kaplı bir defter

doldur diyorlar

yaşayarak

sayfalarını

hayat seni kanırtarak

kan, ter, alın yazısı

karıştırıyorsun mürekkebini

yazdıkça şekilleniyor defter

doldukça silmek istiyorsun

silinmiyor yazdıkların

başka bir sayfa açmak istesende

geçmişi yerinden söküp atamıyorsun

bu yüzden herkes

sonunda kendisine sahip çıkıyor

bir avukatıda olmuyor üstelik

gönül en azılı suçlu bu işte...