söz

uykularımı çaldı aşk
aklımı aldığı günden beri
inandığım tüm değerlere
yemin ederim
ben böyle hiç sevmedim
bu denli kaplamadı benliğimi
hiç kimse
neydi beni sana çeken
ey adı aşk olan
bilirim bilmesinede
söyleyemem
gözümün tuzlu yaşları
bir çocuk masumiyetiyle
akarken gözümden
düşündüm
beni yıkarsan bir sen yıkarsın
daha iflah olmaz
bu can
zihninde dolaşan düşüncelerin
kalbinden gelip geçenlerin
teninde varolan her zerrenin
sevdalısıyım
çok masumum
aşık bir çocuğum ben
sevebilecek misin?
bütün hatalarımıda,
sevebilecek misin?
geçmişimle
sarabilecek misin?
benim olan herşeyi
benim seni saracağım gibi...
yıkarsan bir sen yıkarsın
başka herkesle ve herşeyle başederim
gidişin ölümdür bu saatten sonra
eğer gideceksen
acımadan vur beni.
söz mü?

aşk'a

gözüme bir damla uyku girmedi
sen yanıma uzandığın andan beri
sağımda sen, solumda sen
içimde sen vardın dün gece
şimdi buna şiir diyemem
bu sensin
bensin
bu su sana akıyor
artık kendi yolunu bulamıyor
bendim ol
tut beni
şiir artık utansın şiir olmaktan
içimde yanan bu ateş sürdükçe
şairler otursun bir köşeye
hiç birşey yazmasınlar
seni yazamazlar
o zaman ne anlamı kalır?
içinde sen olmayan sözlerin

adı aşk

şimdi şuan
yakmak geçti içimden
yazdığım tüm şiirleri
artık sadece seni
yazabilmek için.
adımın üstünden
geçen tek isim
senin adın olsun
isterdim.

sesin
kulağımda
hala

sen bilirsin dedin
ama ben bilemedim

ihtilalci

akıl öyle karışık
kalp o kadar hırçın
tüm devrimler
beynimde yapılıyor
aşk ihtilali var
korku sarar içimi
nedenini bilirim
olacaklar bellidir
bir sürü soru sorarım
cevap veremezsin
yorucudur direnişim
aşk söz konusu oldu mu?
bütün devrimler
hatta işgaller
tükenir ben de
git demek
kal demektir aslında
anlayamazsın
keşke çözebilseydim
bilinmeyenleri
ama o kadar
zeki değilim
senin adın deniz
benim adım su
söylemiştim
kaybolurum
sararım dedin
sarmadın
öyle bir yerde durdun ki
düştüğümü görmedin
zihninde başka hayaller
kalbinde kendimi göremedim
aşk konuşmaktır sevgilim
sustuğun cümlelerde
adımı bir kez olsun söylemedin
ben sevdalı derviş
sen dertli sosyalist
kal yüreğimin orta yerinde
senden başka ateş düşmesin
kal desem
kalabilir miydin ki?
git dedim gittin!

oysa sandığım bu değildi
neden huzursuz hala kalbim?

Büyü

O'nu düşününce
Daha önce hiç duymadığım
Bir melodi çınlıyor kulaklarımda
Sürükleneceğimi bilerek
Korkuyorum.
Kapılıp gitmekten

O'nu duyunca
İçimde ılık bir rüzgar esiyor
Dinliyorum usulca
İnanamıyorum duyduklarıma
Mutlu olmaktan
Korkar mı insan?
Korkuyorum.

O'nu görünce
Çocuk oluyorum
Elimden tutup
Götürsün istiyorum
Saklı bahçelere

İster gözlerimi bağlasın
İster aklımı karıştırsın
Ya da beni teslim alsın
Farketmiyor
İnanmak istiyorum
Korka korka.

O'nu anlayınca
Hergün başka biri oluyorum
İki alemde aynı anı yaşıyorum

ilk nefes

Kurşun gibi ağırdı gecenin kanatları
Ilık bir rüzgar camları titretirdi
Ürperirdim...
Şiir kokardı biranda heryer
İlk nefes alış gibi sigaramdan
Benim yerime sen!
Senin yerine ben!
Sonra susup gözlerini yumar
Gideceği bütün adresleri unuturdu
Kalacağı yer neresiydi bilmeden.
Karadelik açılırdı yüreğimde
Birden cennet başladı
Cehennemin bittiği yerde
Ten uyudu, ruh uyandı
Bahar açtı ilk dumanda
Kanatları çırpındı gecenin
Gece mora boyandı
Şiir oldu geldi
Kalbe ilk dokunuş gibi