otopsi

içimde milattan kalma bir ateş
harlanarak yakıyor benliğimı cayır cayır
ölmek bu kadar acı verici olamaz
seni hiç bulmamak mı
daha az acı vericiydi
yoksa bulupta alamamak mı?
seçemedim
bilemedim
unuttum öğrendiğimi sandığım herşeyi
tutuştum gözlerinin kıvılcımıyla
istemem artık ne cennet ne cehennemi
beni sensizliğe mahkum eden evrense
lanetliyorum o evreni
zerrelerime ayırsınlar beni
verdikleri bütün rütbelerden soyundum
bir sivilden daha çıplağım şimdi
beni sensizliğe mahkum eden yargıçın
kalemimi kıracağı günü beklerim
gözlerini benden çevirdiğin gün
müebbetle zindanlara düşerim
üstümden sıyırdım bütün giysilerimi
etlerim kemiklerim ruhumu zaptedemez
bir tek sözün yeter bana
gel desen
gelirim kapında köle olmaya
git diyeceğin güne kadar
git desende gidemeyeceğimi bilirim
artık ben yokum
sen varsın içimde
senden gayrı hiç birşey yok!